Cambodja, een absolute topper

In Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, krijgen we in de tuk-tuk van de bushalte naar onze guesthouse onze jaarlijkse dosis aan uitlaatgassen binnen. Bah bah. Je begrijpt steeds beter waarom veel Aziaten met een mondkapje rondlopen.

Phnom Penh is een drukke, maar overzichtelijke stad. Al het typische aan Cambodja is hier volop aanwezig. Zo lopen veel vrouwen in Cambodja overdag in hun pyjama rond. Een heren pyjama met broek en jasje. In roze, geel, rood, oranje met beertjes of bloemen, ruiten. What's that about?

In Phnom Penh komen we ook een eetstalletje tegen met (voor ons) nogal ongewone lekkernijen, zoals gefrituurde tarantula, torren, slangen, kleine kuikentjes en andere ondefinieerbare insecten. Maar ook de herkenbare garnalen en krabbetjes. We overwegen zwaar om ook een spinnetje te proberen. Alleen hoe eet je zoiets? Een garnaal stop je ook niet zo in je mond, dus er zal (hopelijk) iets ontleed worden voordat ie gegeten wordt. We besluiten dit keer even over te slaan. Wellicht bij het volgende stalletje ;-)

In Cambodja eten ze volgens ons echt alles. Zo kwamen we tijdens een tussenstop van de bus in het restaurant een bak vol met gekookte schildpadden tegen … met uitjes. Hmmm! Alleen de pootjes maakten het toch minder smakelijk. En wat hier ook heel normaal is, is het eten van kat … en minstens 1 keer in de week hond. Toen we dit hoorden begrepen we ook waarom we hier – in vergelijking met de honderden straathonden in Thailand en Laos - zo weinig honden op straat zagen.

Wat al snel duidelijk werd tijdens de eerste busreis in Cambodja en na het zien van menig bruiloftsfeest – ofwel voor het 'horen' van een bruiloftsfeest – is dat ze erg van (harde) muziek houden. Bij een bruiloft staan er maar liefst 4 x 3 mega boxen opgestapeld en schalmt de muziek door het hele dorp. Echt niet normaal hoe hard ze de muziek hier zetten. Op straat wordt ook muziek gedraaid, maar dan met een ander doel, namelijk bewegen (sporten). Zet de muziek maar weer hard en binnen no-time staat een hele groep mensen dezelfde danspasjes te doen. Verwarrend wordt het als er meerdere groepen op verschillende muziek vlak naast elkaar staan te dansen/bewegen. We besluiten dat dit wel iets is dat we op De Markt in Den Bosch ook maar eens een keer moeten proberen op een donderdagavond ;-)

Cambodja bevalt ons erg goed. Vooral de mensen zijn erg vriendelijk en hebben zeker de nodige dosis humor en niet te vergeten de enthousiaste kinderen die altijd vol overgave naar je zwaaien zorgen ervoor dat je een zwak krijgt voor dit land. Een land dat naar de hel is geweest en terug tijdens het regime van de Rode Khmer. In de periode van 1975 tot 1979 zijn er door dit regime onder leiding van Pol Pot - die van Cambodja een socialistische staat wilden maken, waar iedereen boer was - 3 miljoen vrouwen, mannen en kinderen de dood ingejaagd. In Phnom Penh brengen we een bezoek aan de Toul Sleng (S21) martel-gevangenis en de Killing Field. Vooral de gevangenis
met de vele foto's van gevangenen (mannen, vrouwen en kinderen) was erg indrukwekkend, bijzonder triest en onwerkelijk als je bedenkt dat deze genocide nog maar zo kort geleden heeft plaatsgevonden.

Na Phnom Penh vertrekken we richting het zuiden, de plaats Sihanoukville. Eindelijk weer zee en strand en kan Richard eindelijk zijn snorkel weer op. We hebben een guesthouse 20 meter van het strand. Een kilometers lang strand met alleen maar strandtentjes, stoelen om heerlijk in te relaxen en volop ligbedden. De volgende dag maken we ons op voor een dagje strand, maar eerst gaan we op pad om ons visum voor Vietnam te regelen. Dat kan namelijk niet bij de grens. Na nog geen 20 minuten bij de Vietnamese Consul zijn we ieder $ 45 lichter, maar wel weer een prachtig visum rijker. Was even lastig in te schatten wanneer we de grens over zullen gaan, maar gokten op nog een week strand in Cambodja. Ingangsdatum visum van land nummer 5 is 10 januari 2011.

Eenmaal op het strand ga ik uiteindelijk toch overstag voor een pedicure en manicure (slechts $5) nadat ik tientallen dames eerder 'nee bedankt' heb verkocht. Ach ja, zo iemand moet ook haar geld verdienen en ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel kon gebruiken. Als ze vervolgens begint over het ontharen van mijn benen bedank ik haar toch echt. Ze probeert de nodige verkooppraatjes, waardoor ik me uiteindelijk een behaarde grizzlybeer voel en volgens haar de enige vrouw op het strand ben met haren op haar benen ;-? Maar blijf toch bij mijn "nee, bedankt". Ook Richard krijgt ze niet zover om een massage te ondergaan of om zijn borsthaar te laten epileren. Rughaar misschien? ;-)

We besluiten na een dagje aan het drukke strand in Sihanoukville de rust op te zoeken op een bounty-eiland voor de kust: Koh Rong. Na een behoorlijk onstuimige boottocht van ruim 2 uur arriveren we op een prachtig eiland (Ko Lipe heeft er een zware concurrent bij) met witte stranden (als sneeuw) helder turkoois blauw water en een paar bamboe hutten (van ons Paradise resort) met uitzicht op zee. Even een paar dagen back to basic; geen tv, geen warm water, geen internet, slechts 4 uur elektriciteit per dag, maar wel elkaar (nee we hebben nog geen ruzie gehad ;-) en de muggen!