Happy New Year !

Allereerst willen we natuurlijk iedereen een heel gelukkig, gezond en reislustig 2011 wensen.

Op oudjaarsdag zitten wij 's-morgens vroeg reeds om 6:15 uur voor ons hotel. Met wat vertraging stappen we 2 uur later uiteindelijk op onze boot. De haven ligt iets buiten Siem Reap. Hoewel links de (mooie, moderne) boot ligt, zoals afgebeeld op ons ticket, nemen wij de boot die rechts ligt (?): een klein oud bootje. Als je d'r toch nog een positieve draai aan zou willen geven, zou je het een “schattig” of “romantisch” bootje kunnen noemen!

Met een man of 20, vooral toeristen, vertrekken we naar Battambang. Na een half-uurtje denken we niet meer aan die andere grotere en modernere boot, maar genieten we van de mooie omgeving. Enig min-puntje blijft wel het nadrukkelijk aanwezige geluid van de motor. Nadat we een groot meer zijn overgestoken verdwijnen we in een, op het oog, ondoorgaanbare plantenmassa. Daarna vervolgen we onze weg over een smalle kronkelende rivier.

Saai wordt het nooit. Er is zoveel te zien op het water. We komen door veel (drijvende) dorpjes, waar mensen leven en werken op en aan het water. In de 7 uur die onze bootreis duurt, krijgen we een aardige indruk van het dagelijkse leven van de bewoners. Het is niet alleen kijken. Er moet ook veel (terug) gezwaaid worden naar met name de vele kinderen. De Cambodjaanse kinderen zijn enthousiast en laten geen gelegenheid onbenut om contact te maken met ons toeristen.

's-Middags maken we het ons gemakkelijk in Battambang. We verblijven in een gloednieuw service appartement dat een onderdeel is van ons hotel. Voor $15 zijn we wederom van alle gemakken voorzien. Hoewel Battambang de 2e stad is van Cambodja zit er die avond géén nieuwjaars feestje in...we hebben gezocht maar niets kunnen vinden. (Het Boeddhistisch nieuwjaar wordt namelijk in april gevierd).

De volgende morgen worden we opgehaald door Dr. Blue. Zoals de avond daarvoor afgesproken gaan we in zijn tuk-tuk enkele bezienswaardigheden bezoeken. Tot nu toe hebben we onszelf altijd goed kunnen vermaken. Omdat ons niet helemaal duidelijk was wat er precies nog te ervaren was in deze omgeving, hebben we de hulp van Dr. Blue ingeroepen. Het wordt uiteindelijk een heerlijk ontspannen dag gevuld met leuke (echt toeristische) uitstapjes.

Als 1e stappen we op de bamboo trein. Deze kleine karretjes met een bamboo-bodem (we hadden even gehoopt op een locomotief van bamboo...) denderen over een recht stukje spoor. Onder het toeziend oog van de toeristenpolitie kopen we ons zitbewijs en gaan we met ons tweeën en de bestuurder op pad. Omdat het maar één spoor is, moeten we regelmatig stoppen voor tegemoet komende karretjes. Nadat deze van het spoor zijn getild, schieten we weer verder. Eindstation is een onbeduidend dorpje waar we ontvangen worden door de lokale middenstand. We blijven hier een half-uurtje voordat we dezelfde weg weer teruggaan. Tijd voor een partijtje volleybal met de toegestroomde jeugd. Ze blijken zeer enthousiast en gemotiveerd te zijn.

Na de bamboo trein brengt ons dagprogramma ons naar de killing caves. Boven op een heuvel kunnen we genieten van een adembenemend uitzicht. Hier worden we ook geconfronteerd met de verschrikkingen van het Khmer regime (1975-1979). De Khmer gebruikte hier drie diepe grotten om mannen, vrouwen en kinderen te vermoorden (killing caves of phnom Sampeau).

Na de lunch bezoeken we Phnom Banan. Deze tempel, gebouwd op een heuvel, is volgens sommigen mogelijk de inspiratiebron geweest voor het latere Angkor Wat. Na 378 treden staan we voor de vijf torens, die inderdaad overeenkomsten vertonen met Angkor Wat. Hoewel de vorm klopt, lijken de stenen (blokken) willekeurig, vaak zonder samenhang, gestapeld te zijn.

We eindigen onze trip met een foto-moment van de “fruit-bats”. Deze vleermuizen zijn zo groot als grote vogels en leven van vruchten. Voordat we afscheid nemen van Dr. Blue gaan we gezamenlijk langs de busmaatschappij (onze tuk-tuk bestuurder/gids krijgt hier $2 commissie) en kopen 2 kaartjes voor Phnom Penh.