Lovina en Padang Bai

Na vier dagen nemen afscheid van het gezellige Ubud en ons bungalowtje aan het zwembad. We vertrekken 's ochtends naar de badplaats Lovina in het noorden van Bali. Na 3 uurtjes hobbelen in een bus arriveren we bij de standplaats van onze busmaatschappij Perama. Tot onze verrassing krijgen we een lunch aangeboden... en vervolgens de folders van hun eigen bungalows in Lovina. We bedanken hartelijk, want geen zwembad en geen wifi … nee sorry dan kijken we nog even verder. Nog geen twee tellen later komt een vriendelijk jongeman de volgende accommodatie aanprijzen. Ook hier geen wifi … nee sorry.

We worden na onze lunch afgezet in het centrum van Lovina, genaamd Kalibukbuk. De jongemannen die ons bij de busmaatschappij ook al hadden opgewacht zijn ons zeer attent op hun motorbikes gevolgd. Dus zodra we uitstappen worden we opnieuw vriendelijk begroet. We besluiten een kijkje te gaan nemen bij een van de aanbevolen accommodaties. Opnieuw geen wifi en vieze lakens ook nog. Dit wordt hem niet. Maar deze heren zijn beslist niet voor één gat te vangen. Is de ene locatie niet goed, dan weten ze wel een andere. We besluiten echter dat we ook best zelf rond kunnen lopen om accommodaties te bekijken (ze zitten tenslotte allemaal naast elkaar) en nemen afscheid. Even goede vrienden. Ze werken tenslotte niet op commissie (ja ja), maar organiseren duik- en snorkeltrips. Sorry heren, ook hier zijn wij geen goede klanten. Na 5 verschillende accommodaties te hebben bekeken, komen we uit bij het Puri Bali Hotel, met zwembad, wifi en een dame die massages geeft bij het zwembad. Voor slechts $ 6 word je een heel uur flink onder handen genomen, maar niet pijnlijk dit keer.

Lovina schijnt een van de beste plekken ter wereld te zijn om dolfijnen te spotten. Dus schrijven we ons bij het hotel in voor een “dolphine spotting” uitstapje de volgende ochtend om 6 uur! In het donker worden we opgehaald bij het hotel en geëscorteerd naar onze boot. We nemen met nog 2 andere jongens plaats in een Balinese vissersboot, die erg smal zijn en aan weerszijde voorzien van drijvers. Al snel hebben we door waarom de trip niet doorgaat als er te veel golven zijn. Dan wil je namelijk niet in dit bootje zitten! Maar het weer is rustig en met ons vertrekken zo'n 30 (!) andere vissersbootjes (geen geintje, en het is nog wel laagseizoen) de zee op, op zoek naar dolfijnen.

Na een half uur op zee (het is inmiddels licht) worden de eerste dolfijnen gespot. We hebben geluk dat ze dicht bij ons bootje zwemmen, dus we kunnen ze mooi bewonderen. Helaas zijn ze, zo snel als ze opdoken, ook weer weg. Verwachtingsvol wordt er over zee getuurd, om als er weer een paar gespot worden met z'n allen koers te zetten naar die ene plek. Daar zou ik als dolfijn ook voor weg zwemmen. Tja, we hebben ze gezien, maar helaas niet in de grote aantallen als we hadden gehoopt.

Bij terugkomst in het hotel krijgen we ons ontbijtje (ja ja voor maar liefs 15 euro per nacht heb je hier een kamer inclusief ontbijt) en pakken we daarna de fiets op weg naar de hot spring in Banjar. Tot onze verbazing is deze hot spring een prachtig aangelegd bad met watervallen, die het warme water op je rug en nek doen landen. Na een uurtje badderen in de hot spring stappen we, verrimpeld door het warme water, weer op onze mountainbikes, met als volgende bestemming de Singsing waterval.

Bij de waterval werden we al direct gewezen waar we (tegen een donatie) onze fietsen moesten parkeren. Vervolgens liepen we onder begeleiding naar de waterval. We hadden op internet al gelezen dat de locals je daar opwachten om je tegen betaling naar de waterval te begeleiden. Die zogenaamd erg lastig te vinden is. Oké eerlijk is eerlijk. De klim naar de 2e (de grotere) was best lastig en ik was dan ook maar wat blij dat ik bij de hand werd genomen over rotsen en door water. Ook Richard werd gevolgd door een van de locals om waar nodig assistentie te verlenen. De waterval was groot en zeker de moeite waard. Richard kon een duik in het koele water niet weerstaan. Al is de kracht van de waterval echt gigantisch. Maar samen met een van onze begeleiders werkten de heren zich een baan naar de waterval.

Een geslaagd uitje tot het moment we moesten afrekenen. Ging ik nog uit van wederom een “donatie” voor verleende diensten. Nee hoor meneer vroeg 100.000 roepia ($10) voor hem en nog eens 100.000 voor zijn compaan. Aangezien onze “dolphine spotting” trip en mijn massage elk slechts 60.000 roepia kostten, was dat natuurlijk veel te veel. We hebben hem uiteindelijk aan het verstand kunnen praten dat ze de 50.000 roepia per persoon maar gewoon moesten aannemen en dat dat zeer goed betaald was voor de hulp. Tja, weer een les om van tevoren iets af te spreken, maar dat geldt natuurlijk ook voor de gidsen.

Onze volgende bestemming, Padang Bai. Vanuit deze plaats aan de oostkust kun je namelijk met de boot naar de Gili eilanden bij Lombok. In Padang Bai is niet veel te beleven, maar de sfeer is er heel relaxed. En het heeft tot onze verbazing een perfecte snorkelplek: Blue Lagoon beach. Je stapt het water in, zet je snorkelmasker op, buigt je hoofd onder water en je zit direct in een aquarium. De meest prachtige vissen in de mooiste kleuren. We zijn in gedachten weer even terug in Koh Lipe ;-)

Wilden we eigenlijk direct door naar de Gili eilanden, het feit dat de enige ATM in Padang Bai geen geld gaf, maakt een tripje op de motorbike naar een nabijgelegen dorp (Klungklung) een noodzaak. Dus blijven we nog een extra dagje in het laid-back Padang Bai en vertrekken morgenvroeg om 8u30 naar de Gili Trawangan.