Van Sihanoukville naar Phu Quoc, Vietnam

Na onze heerlijke dagen op het bounty-eiland Koh Rong was het weer even wennen in het drukke Sihanoukville. Onze zoektocht naar een guesthouse bleek ook wat lastiger dan normaal. Nooit eerder echt problemen gehad, maar deze keer kregen we keer op keer te horen “we are full”. We waren blij toen een dame van een guesthouse vroeg “You are looking for a room?”.... wij volmondig “YES!” om vervolgens het antwoord te krijgen “Oh sorry we don't have a room tonight.” Oké …. dat noemen we dus een dooie mus. Maar uiteindelijk zijn er zoveel guesthouses en hotels dat je altijd wel ergens kunt overnachten. Zo troffen we bij een (ook weer vol) een man, die nog een hotel had waar nog wel een kamer vrij was. Richard mee achterop de motor om een kijkje te nemen. Toen ik begon te denken dat dat hotel in Phom Penh stond, kwamen ze er aan en bleken ze on totaal 4 hotels te zijn langs geweest. De ene vrije kamer was net een paar seconden ervoor vergeven. Maar niet getreurd, het hotel dat ze hadden gevonden was splinter nieuw, ook iets aan de prijs (voor ons dan), maar voor 2 nachten prima.

Voordat we gingen slapen bleek dat we de douche-deur dicht hadden gedaan met het slot ingedrukt. Die ging dus niet meer open en een sleutel van de deur hadden we niet. Het was al veel te laat om nog bij de receptie te informeren, dus maar snel slapen en hopen dat we die nacht niet hoefden te plassen ;-) s Ochtends vroeg om 7u wakker en uiteraard met hoge nood. Dus naar beneden en vragen om de sleutel. Nadat een complete sleutelbos was geprobeerd (en ik in de kamer van de buren die hadden uitgecheckt naar de wc was geweest), werd de slotenmaker erbij gehaald. En tada met 5 minuten was de deur open en konden we een heerlijke douche nemen.

's Ochtends hadden we al snel onze volgende reis geboekt. Met een minibus naar Ha Tien in Vietnam. We vertrokken de volgende dag om 8u en waren al om 11u in Ha Tien. Onze mede-reizigers (Hollands koppel) hadden al boot-tickets voor Phu Quoc. Omdat wij daar ook naartoe wilden, hebben we ons ook in de haven laten afzetten, ticket gekocht en stonden we om 15u op Phu Quoc. Je komt aan in de Oostkust, maar de hotels en guesthouses zitten aan de Westkust, het zogenaamde Long Beach. Door de minibus worden we afgezet bij een leuke guesthouse, maar wel met top prijs voor een bungalow ($30). We krijgen er $5 af, maar ook de $25 vonden we teveel voor deze lokatie. Als we nu uitzicht hadden op zee, maar dat hadden we niet en zaten ver van het stadje af … dus we besluiten de volgende dag uit te checken en naar een hotelletje te gaan in het stadje Duong Dong (de hoofdstad) voor maar $17. Lekker dicht bij de “night market” (waar je goed en goedkoop kunt eten) en een warme douche.

De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we het eiland gaan verkennen. Onze eerste bestemming het strand “Sao Beach” aan de Oostkust. Het schijnt het mooiste strand van het eiland te zijn. Is ook erg mooi, maar wij zijn natuurlijk met zand zo wit als sneeuw erg verwend! Richard heeft hier niet echt kunnen snorkelen. Niets te zien verder. Dus op zoek naar een nieuwe hobby, heeft Richard het duiken in de golven ontdekt. Erg grappig om te zien vanaf de kant... mijn eigen flipper (dolfijn).

Daarna zijn we naar het Zuiden gereden, het havenplaats An Thoi, om te lunchen. Uiteindelijk maar gestopt bij een kraampje (karretje) waar we een schaaltje met noodles, taugé, nootjes, sla, en loempia stukjes voorgezet kregen. Met een pittig sausje om erover heen te doen. Het smaakte heerlijk.

Als laatste onderdeel van onze trip zijn we naar een waterval op het midden van het eiland geweest. Helaas bleek deze in deze tijd bijna compleet te zijn drooggevallen, dus deze komt helaas niet in het rijtje “mooiste watervallen”.

Vandaag, onze laatste dag op het eiland, zijn we op de scooter naar het Noorden gereden. Het was even zoeken naar de juiste weg. Ze hebben hier wel wat asfalt, maar dat stopt net zo snel weer en gaat over in onverharde wegen met rood zand (kunt voorstellen hoe we er na een dagje op de scooter uitzien). Op een onverharde weg langs de kust omhoog werden we tegengehouden door twee jonge meiden en een oudere dam., die dachten we duidelijk wilden maken dat we niet door moesten rijden. Alleen geen idee waarom niet. Ze maakten een nogal chaotisch indruk en bleven in het Vietnamees praten.. tja dat snappen wij echt niet. De vrouw had wel een briefje bij waar iets op stond van 'policemen' en 'imprisonment' ?? Vaag, zouden we opgepakt worden als we zouden doorrijden? Zit wel een militair terrein op het eiland, maar toch, dan zou je een slagboom verwachten. Toen we dus besloten om te keren bleek de vrouw van gedachten veranderd en wilde ze dat we haar zouden volgen!? “No way” na het lezen van haar vage briefje. Omdraaien en volgas terug. We kwamen er al snel achter dat we op de verkeerde weg hadden gezeten en konden onze reis naar het Noorden voortzetten. We zullen nooit weten wat er aan de hand was.

Het strand aan de Westkust in het Noorden was niet zo mooi als Sao Beach, maar dit is wel een perfecte snorkelplek. Richard kon zijn hart dus weer ophalen, sinds het snorkelen in Thailand.

Morgen vertrekken we naar het vaste land, Rach Gia en vandaar uit met de bus verder naar Can Tho, het epicentrum van de Mekong Delta. We zijn benieuwd naar dit deel van Vietnam.