Same, same, but different

“Same, same, but different” is een zinnetje dat in Thailand en in veel andere landen in Zuid-Oost Azië veel wordt gebruikt. De context verschilt, maar vaak willen ze er mee aan geven dat hun koopwaar misschien wel hetzelfde lijkt als bij de buurman, maar toch anders is. Het gevoel van “same, same, but different” bekruipt je al vrij snel als je bijvoorbeeld over een nightmarket loopt met alle souvenirs en t-shirts. Vooral “same, same”. Het “different” zal hem dan vaak wel in de prijs zitten. Het is natuurlijk ook een perfect antwoord op de vraag “Is this a real Rolex?” “Yes, same, same, but different!”

Een zeer populair t-shirt bij toeristen is dan ook een t-shirt met voorop “Same, same” en achterop “but different”. Ik zou zelf toch eerder kiezen voor een t-shirt met “No, I don't want a tuk-tuk”.

Na bijna 3 maanden Azië hebben ook wij sterk een “same, same, but different”-gevoel. Zo ook vandaag, toen we de ruïnes bezochten van My Son bij Hoi An. De ruïnes zijn gebouwd door het Cham rijk (vanuit Java, Indonesie) en staan op de werelderfgoedlijst van Unesco, maar doen toch sterk denken aan de Khmer stijl tempels in Angkor Wat. Kunnen hier alleen niet aan tippen.

Het dorpje Hoi An maakt daarentegen wel indruk. Ook dit plaatsje is terug te vinden op de werelderfgoedlijst van Unesco en terecht. Invloeden van de Chinese, Japanse en Europese culturen zijn terug te vinden in de architectuur. In de smalle straatjes met vele restaurantjes en winkeltjes kun je je gemakkelijk voorstellen hoe het er hier 150 jaar geleden heeft uitgezien. Het stadje hangt nu vol met lampionnen. In iedere boom, aan ieder balkon, aan de brug, op de rivier, in allerlei kleuren. Echt een prachtig gezicht 's avonds.

Hoi An is ook de plaats om kleding te laten maken. Om de zoveel huizen zit wel een “tailor” met mooie jassen, jurken en pakken. “Same, same, but different” zeg maar! ;-)