Als een miljonair in Laos

Ja ja, we zijn in Laos! Met visum en al en één miljoen Kip op zak ;-). Het omrekenen naar Euro's is alleen maar makkelijker geworden: delen door 10.000. Maar voordat we het over de reis naar Laos gaan hebben, willen we uiteraard nog even onze laatste ervaringen met Thailand met jullie delen.

Na 6 weken reizen en ter afsluiting van ons verblijf in Thailand, was het dan eindelijk tijd voor “de Thaise massage”. Al weken worden vanuit alle windrichtingen bestookt met de vraag “massage?, massage?”. Samen met de vragen “Tuk Tuk?” en “Where you go?” staan zij op een gedeelde 1e plaats van meest gestelde, te negeren, vragen.

Grote vraag was: waar laten we ons masseren? Op het eerste oog lijkt iedereen in Thailand de massage te willen (kunnen?) verzorgen. Een korte zoektocht naar de betere massage in Chiang Mai leverde o.a. de volgende resultaten op: je laten masseren door gedetineerden vrouwen (deze dames leren in de gevangenis het vak van masseuse en mogen oefenen op toeristen;-) of door blinden (het niet kunnen zien, zou het masseren ten goede moeten komen...).

Uiteindelijk kozen wij voor een nette massage salon met een echt “keurmerk”. Al denken we nu dat dit keurmerk uitgegeven is door de “Bond van vrouwelijke worstelaars”. Het begon volgens verwachting: lekker ontspannen bij de hemelse klanken van de Thaise Ad Visser. Voorzichtig werden de voeten gemasseerd. Daarna de kuiten....een begeleidende plaat van Metallica was hierbij zeker op zijn plaats geweest. De toon was gezet. Nee, een Thaise massage is niet voor mietjes. Een uur lang was het diep ademhalen (als de lucht al niet uit je was geperst door de dame op je rug) en tanden op elkaar. Gelukkig hebben we er geen blijvende schade aan overgehouden (oke, Ellen één blauwe plek en Richard een paar zere kuiten) en voelen we ons nu als herboren. Met de motoriek van een baby die net kan lopen verlieten wij de salon.

De volgende dag (donderdag) vertrokken richting Laos, via Chiang Rai, Chiang Khong en vervolgens met de longtail boot de overtocht naar Laos (2 minuten). In Laos aangekomen moesten we uiteraard eerst ons visum regelen. Papieren invullen, wachten en $35 p.p. later hebben we nu een prachtig visum in ons paspoort voor 30 dagen Laos.

Vanuit het plaatsje van binnenkomst – Huay Xai – vertrekken we de volgende dag richting Luang Prabang. Er zijn verschillende opties om in Luang Prabang te komen. De slowboat (2 dagen), de speedboat (6 uur) of bus (+/-14 uur). Omdat we deze reis al veelvuldig gebruik hebben gemaakt (en zullen maken) van de bus, leek het ons leuk om dit keer per boot verder te reizen.
Aangezien er met de speedboat zo nu en dan dodelijke ongelukken gebeuren, viel deze optie als eerste af. De slowboat bevat echter ook een risico. Namelijk dat je op een gammele boot met veel te veel mensen en hun bepakking, 2 dagen als haringen in een ton over de Mekong wordt vervoerd. Tja, dat is natuurlijk ook niet zo'n aanlokkelijk vooruitzicht. Dus toen ons werd aangeboden dat we konden meereizen met een boot met max. 30 personen (i.p.v. 100 en 1 wc) leek ons dat een goed idee.

De volgende ochtend werden we inderdaad met 30 personen ingeladen en naar de pier gebracht. Aldaar werd ons een prachtige sloep aangewezen met van die fijne harde banken. Hier waren we al voor gewaarschuwd, dus hadden ook wij (net als de rest van de boot reizigers) kussentjes gekocht voor onze Westerse billen. De boot stelde niet zoveel voor … en er kwamen ook veel meer anderen aan boord?! Hoe zat dat nu met die 30 personen? Uiteindelijk bleken we op de verkeerde boot te zijn gezet en mochten we ons verplaatsen naar de zeg maar VIP boot ;-) Een prima boot met auto stoelen i.p.v. houten bankjes, 2 wc's en dus maar 30 personen.

De reis duurde de eerste dag 6 uur tot het plaatsje Pakbeng. Daar moesten we bij aankomst, 's-avonds, zelf een overnachting regelen. Doordat de lokale middenstand ons al stond op te wachten bij aankomst aan wal (we moesten een grote zandberg omhoog ploeteren), hadden we binnen no time een onderkomen. De volgende ochtend vertrok de boot om 8:30. Onze gastvrouw had ons voorzien van een lekker lunchpakketje: rijst met groenten en cashewnoten.. Het 2e deel van onze reis naar Luang Prabang over de Mekong rivier duurde nog eens 7 uur.

We hebben zeker geen spijt van onze keuze voor deze VIP slowboat. Lekker relaxt 2 dagen varen over de Mekong rivier is zeker een mooie ervaring. Het is beslist niet een kwestie voor de stuurman van stuurboordwal houden. Zigzaggend stuurt hij de boot over de rivier om waterkolken, zandbanken en rotsen te vermijden. Geloof dat we wel geluk hebben dat wij net na het regenseizoen komen en er voldoende water in de rivier staat. We hebben ook gelezen dat het kan voorkomen dat de boot namelijk niet kan varen i.v.m. Te laag water.

Bij aankomst in Luang Prabang eerst maar eens een guesthouse (met wifi) zoeken voordat het donker wordt (dat is toch al om 6 uur 's avonds). Daarna gezellig door het plaatsje gelopen. Luang Prabang staat niet voor niets op de werelderfgoedlijst van Unesco. Het heeft iets romantisch. Wat direct opvalt zijn de Franse koloniale invloeden qua architectuur en de vele bakkerijen met allerlei soorten cake, bagels, baguettes, croissants en ze hebben hier volop wijn. Er zijn zelfs echt chique restaurants, die je niet bepaald het gevoel geven dat je in Azie, Laos bent. Verder ook hier weer volop massage mogelijkheden. Wellicht proberen we hier de Laos massage... wat dat dan ook mag zijn ;-)

Richard is in de zevende hemel als hij een broodje Nutella kan bestellen en verorberen (heb helaas zijn sprongetje niet vast kunnen leggen) en ik ben in de zevende hemel met mij glas chardonnay na 7 weken ;-) Verder is ons wel al opgevallen dat Laos (tot nu toe) beslist niet goedkoper is dan Thailand.

De komende dagen blijven we in Luang Prabang. De perfect plaats om mijn verjaardag te vieren ;-)